آیا افراد شاد، اخلاقمندتر هستند؟

زمینه: شادکامی به‌عنوان مهم‌ترین متغیر مورد بحث در روانشناسی مثبت‌نگر و عاملی مؤثر در بسترهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هر جامعه، پژوهش‌های فراوانی را برانگیخته است. یکی از مباحث مهم در ادبیات شادکامی، بررسی رابطۀ شادکامی با اخلاق است. فلاسفه، بیشتر بر نقش اخلاق در ایجاد شادکامی تأکید دارند و نظریات آنها بر مبنای دو مکتب فکری لذت‌گرایی و نیکی‌گرایی شکل گرفته است. نظریه‌های فلاسفه در باب رابطۀ اخلاق  با شادکامی را می‌توان در 3 گروه دسته‌بندی کرد: اخلاق‌نگری، نتیجه‌نگری و عمل‌نگری. اما در زمینۀ پژوهش تجربی، رابطۀ دوسویه میان مؤلفه‌های اخلاقی مانند: نوع دوستی، مهرورزی، همدلی، مشارکت داوطلبانه، ... با شادکامی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف در بررسی حاضر؛ کنکاش در ادبیات تحقیق برای جست‌وجوی پاسخ به این سؤال است که آیا افراد شاد، اخلاقمندتر هستند؟ نتیجه‌گیری: با توجه به ادبیات فلسفی موجود و پژوهش‌های تجربی، می‌توان وجود رابطه‌ای مثبت و دوسویه میان شادکامی و رفتار اخلاق مدارانه را مطرح کرد. افراد شاد، اخلاقی‌تر عمل می‌کنند و همچنین، می‌توان رفتار اخلاقی را به‌عنوان عامل فزایندۀ سطح شادکامی به حساب آورد. بدین‌ترتیب، چرخه‌ای به وجود می‌آید که فرد شاد، اخلاقی‌تر عمل می‌کند و رفتار اخلاق مدارانۀ وی، سطح شادکامی او را افزایش می‌دهد